کره ماه همیشه در آسمان شب وجود داشته اما اندازه آن احتمالا در طول زمان در حال تغییر بوده است. یک مطالعه منتشرشده در روز ۲۵ ژانویه در نشریه «علوم سیارات» حاکی از آن است که در طول چند میلیون سال گذشته با سرد شدن هسته کره ماه محیط آن در حدود ۱۵۰ فوت (۴۵.۷ متر) کوچکتر شده است.
به گزارش ایرنا از «پاپ ساینس»، بررسیهای انجام شده نشان میدهد سطح کره ماه به آهستگی در حال کوچک شدن است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
یک گروه از دانشمندان از سازمان «ناسا» دانشگاه ایالتی آریزونا و دانشگاه مریلند به شواهدی دست یافتهاند از اینکه کوچک شدن مداوم کره ماه موجب تغییراتی در سطح این سیاره در اطراف قطب جنوب آن شده است. این مناطق همچنین در جاهایی دستخوش تغییر شده اند و ناسا امیدوار است در جریان ماموریت «آرتمیس۳» در آنجا فرود بیاید.
این فرایند کوچک شدن ماه شبیه کوچک شدن انگور در زمان تبدیل شدن به کشمش است. ماه نیز وقتی کوچکتر می شود چین و چروک می خورد اما انگور یک پوست منعطف دارد در حالی که سطح ماه شکننده است. این تردی و زودشکنی سطح ماه موجب تشکیل گسل ها در جاهایی می شود که بخشهایی از پوسته ماه به یکدیگر فشار وارد می کنند.
تشکیل گسل های ناشی از این کوچک شدن مداوم اغلب با فعالیت های لرزهای مانند زمین لرزه قمری (ماه لرزه) همراه است. هر موقعیت مکانی در نزدیکی این مناطق گسلی ماه می تواند برای فعالیت انسان ها در آنجا تهدیداتی داشته باشد همانطور که روی زمین کسانی که در نزدیکی گسل ها زندگی میکنند، با خطر بیشتری برای مواجهه با زمینلرزه روبه رو هستند.
مرکز یکی از قویترین ماهلرزههای ثبت شده توسط آپولو در قطب جنوب ماه
در این مطالعه جدید این محققان یک گروه از گسل ها در منطقه قطبی جنوب کره ماه را با یک ماهلرزه قوی ثبت شده توسط لرزهنگارهای «آپولو» در حدود ۵۰ سال پیش مرتبط کردند.
آنها از مدل های رایانهای برای شبیهسازی پایداری سطحی در این منطقه استفاده کرده و دریافتند برخی مناطق بطور خاص در برابر تکانهها و رانشهای سطحی ماه ناشی از این فعالیت های لرزهای آسیبپذیر هستند.
ماهلرزههای کم عمق تنها در حدود ۱۰۰ مایلی عمق پوسته ماه روی میدهند و به اندازه کافی قوی هستند که بتوانند موجب خسارت به تجهیزات و ساختارهای ساخته انسان بشوند.
در حالی که زمینلرزهها معمولا چند ثانیه یا حداکثر چند دقیقه طول میکشند، ماه لرزههای کم عمق می توانند برای چند ساعت یا حتی کل یک بعدازظهر ادامه داشته باشند.
بررسیها نشان می دهد که ماهلرزهای شبیه به نمونه دهه ۱۹۷۰ میلادی می تواند هرگونه ساخت و ساز فرضی آینده در ماه را نابود کند.
تصویر منطقهای در نزدیکی قطب جنوب ماه تهیه شده با دوربین مدارگرد شناسایی ماه LROC
این محققان به نقشهبرداری از فعالیتهای گسلها در ماه ادامه خواهند داد و امیدوارند که بتوانند موقعیتهای مکانی بیشتری را که برای کاوشهای انسانی در ماه خطرناک هستند، شناسایی کنند.
tags # نجوم ، ماهمنبع: زیسان
کلیدواژه: نجوم ماه کوچک شدن ماه لرزه لرزه ها کره ماه گسل ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت zisaan.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «زیسان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۲۲۷۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف شگفتانگیز دانشمندان: این سیارک تکهای از ماه است!
ایتنا - بر اساس یافتههای جدید دانشمندان، احتمالا سیارک معروف کامو اولوا که در سال ۲۰۱۶ کشف شده، در واقع تکهای از ماه است که در اثر برخورد شهاب سنگ با سطح ماه جدا شده است.
محققان دانشگاه تسینگ هوا در چین با بررسی ویژگی های فیزیکی و مداری سیارک کامو اولوا، به این نتیجه رسیده اند که این سیارک کوچک احتمالا تکه ای از ماه است که در اثر برخورد شهاب سنگ با سطح ماه میلیون ها سال پیش جدا شده است.
بر اساس شبیه سازی های انجام شده، دانشمندان ویژگی هایی را در این سیارک شناسایی کرده اند که با دهانه برخورد "جیوردانو برونو" در نیمکره دور ماه مطابقت دارد. از جمله اینکه این سیارک از جنس سنگ بسیار جامد است که نشان می دهد تکه ای یکپارچه از ماه بوده، نه انباشته ای از خاک و خرده سنگ.
این تیم در مقاله خود نوشته اند: ما احتمال می دهیم منشا احتمالی کامو اولوا از شکل گیری دهانه جیوردانو برونو در چند میلیون سال پیش باشد. این یک رابطه مستقیم میان یک سیارک خاص و دهانه منشا آن در ماه را نشان می دهد.
کامو اولوا حدود قرن هاست در مداری نزدیک به زمین اما دور از آن در گردش است. این سیارک کوچک حدود 50 متر قطر دارد اما رفتارش کاملا متفاوت از سایر سیارک های اطراف زمین است. نحوه انعکاس نور و رنگ آن نیز شباهت زیادی به سطح ماه دارد.
کشف دقیق اینکه این سیارک از کجای ماه آمده، نشان دهنده وجود سایر سیارک های کوچک تری از جنس ماه در اطراف زمین است که هنوز کشف نشده اند. دانشمندان امیدوارند با ردیابی دقیق این سیارک ها، شواهد بیشتری از تاریخچه تشکیل ماه به دست آورند.